Θεσσαλονίκη! Η πόλη που συνέχεια αλλάζει αλλά πάντα μένει ίδια. Μια βόλτα στα νυχτερινά της στέκια είναι αρκετή. Από ιντελεκτουάλ κουλτουριάρικα θεατρικά εργαστήρια με βραδιές ποίησης και αντάρτικα, μέχρι τα καθιερωμένα grind-core συγκροτήματα αγνώστου ταυτότητας του d.i.y. σκηνικού στο ελεεινό βιολογικό, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ή μήπως όχι? Βασικά 2-3 τετράγωνα...
Σε κόζαρα πολλές φορές σε κάποιο χαζοφοιτικομάγαζο που παίζει μόνο Θανάση & Μάλαμα με κρασί από κουτί της παρέας και το ξέρεις και εσύ γιατί μετά ξερνάς σαν το γατί... Με μια τσιρίδα να σου τρυπάει το αυτί από τις άβγαλτες πρωτοετήνες, τσαχπίνες ή μαλαματίνες που ανακάλυψαν τη ρακί ενώ δεν ξέρουν τι έχουν μέσα στο βρακί. Το ίδιο βράδυ αφού ξερνάς με προσοχή, στις Βαλαωρίτου τα στενά, όλα τα everest και την πίτσα-80 λεπτά, σειρά έχει κάποιο bar που παίζει μόνο street-punk και φυσικά rockabilly! Ναι γαμώ το μπελά έγινε της μόδας κι αυτό τελικά! Μη σου πω ότι είναι το πιο cool, αλλά δε στο λέω! Γιατί το ξέρεις καλά κι εσύ αγαπητέ ακροατή και μην κρυφογελάς. Τώρα ακόμα και ο κουτσός Μαρίος έχει tattoo και κοκόρι και γκόμενες με βαμμένα κόκκινα μαλλιά, φράντζα, retro ντύσιμο... και κανα stretsin δηλαδή δε βλάπτει και πολύ.
Και μην ξεχνάμε ότι ο "Μαρίος" αυτός ο τύπος δηλαδή, ξεκίνησε με Πλιάτσικα-κιθάρα-παραλία-ΜTV. Tα ξες και εσύ καλά. Μετά το πήγε στους Λεφτά-lica αλλά πριν λιώσει το παγωτό και τελειώσει το παυσίπονο, θα γίνει firestarter, twisted fire-starter θα σπάσει και θα πιει και ηλεκροποιηθεί για να κουμπωθεί με λίγα πριονίδια και goa μουσική. Ίσως μετά ανακαλύψει το Μάνο: Chao και Χατζιδάκι, Bob: Marley και σφουγγαράκι. Εδώ μια παύση γιατί ήρθε η ώρα της τζίβας. αλλά μόνο για λίγο γιατί σκάει το swing και βγάλαμε τα string και πάμε να ταράξουμε τα νερά με έξω τα βυζιά! Σε λίγο θα γίνει μόδα και το country και θα βλέπεις τιραντάτους τύπους με καουμπόικα καπέλα στην Ναβαρίνου να μασάνε στάχυα και να παίζουν banjo στα πρεζάκια.
«Αλλάξανε τα γούστα σου και μπέρδεψες τα μπούτια σου και φέρεσαι αλλιώτικα και παρατάς τον Κόκοτα!» «Μα τώρα που μας έγινες μοντέρνο κουτσαβάκη δεν ρίχνεις και σε μας την συνταγή την πονηρή». «Reggae και λακέρδε και σαρδέλε» ska, σκατά να φα, αντιφά, skinhead έτσι, skinhead γιουβέτσι, ταμπέλες, «ταμπέλες όπλα του συστήματος», ρόκ-τζίβες, ροκ-στίβες αποτσίγαρα από πελάτες pub που τραβολογιούνται στα κάγκελα παντού με δίχρωμα κασκόλ χειμώνα καλοκαίρι και κάθε Κυριακή συννεφιασμένη, βρωμερή.
Ξεσαλονίκη! Οι τάσεις αλλάζουν αλλά η πόλη αυτή μένει πάντα ίδια. Μέσα σε όλο αυτό το χαμό και το δήθενισμό υπάρχει και κάτι το αληθινό. Αν το βρεις άραξε. Και ξέχνα χτενίσματα martins μποτάκια, emo μαλλιά, και ροζ γυαλιά και άλλα πολλά. Υπάρχουν και αυτοί που ξεπροβάλλουν σαν τα σαλιγκάρια στη βροχή που δε γουστάρουν τη... «φάσσση...» αυτή αλλά είναι χρόνια στο γιαπί τις underground μουσικής σκηνής από καύλα και μόνο, αγαπητέ ακροατή, γαμώ τo ΜTV!
«Αλλάξανε τα γούστα σου και μπέρδεψες τα μπούτια σου και φέρεσαι αλλιώτικα και παρατάς τον Κόκοτα!» «Μα τώρα που μας έγινες μοντέρνο κουτσαβάκη δεν ρίχνεις και σε μας την συνταγή την πονηρή». «Reggae και λακέρδε και σαρδέλε» ska, σκατά να φα, αντιφά, skinhead έτσι, skinhead γιουβέτσι, ταμπέλες, «ταμπέλες όπλα του συστήματος», ρόκ-τζίβες, ροκ-στίβες αποτσίγαρα από πελάτες pub που τραβολογιούνται στα κάγκελα παντού με δίχρωμα κασκόλ χειμώνα καλοκαίρι και κάθε Κυριακή συννεφιασμένη, βρωμερή.
Ξεσαλονίκη! Οι τάσεις αλλάζουν αλλά η πόλη αυτή μένει πάντα ίδια. Μέσα σε όλο αυτό το χαμό και το δήθενισμό υπάρχει και κάτι το αληθινό. Αν το βρεις άραξε. Και ξέχνα χτενίσματα martins μποτάκια, emo μαλλιά, και ροζ γυαλιά και άλλα πολλά. Υπάρχουν και αυτοί που ξεπροβάλλουν σαν τα σαλιγκάρια στη βροχή που δε γουστάρουν τη... «φάσσση...» αυτή αλλά είναι χρόνια στο γιαπί τις underground μουσικής σκηνής από καύλα και μόνο, αγαπητέ ακροατή, γαμώ τo ΜTV!
 |
Αφιερωμένο στο φίλο μου τον Αντρέα που μας άφησε νωρίς....
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου